Afscheid van vier ambtsdragers, afscheid van vier wijze vrouwen

Ode aan de trouw, ode aan de wijsheid  door ds. Matthy Bijleveld op 5 januari 2020

Wat het mooie van kunst is, is dat het de verbeelding de vrije loop laat.
Wie in de liturgie op p. 4 naar de afbeelding van de wijzen van Veronica Vos kijkt kan er met gemak drie vrouwelijke wijzen in ontdekken.
Wij gaan in onze verbeeldingskracht nog een beetje verder en plakken er een vierde wijze aan vast.
Vandaag nemen wij afscheid van vier wijze vrouwen. En willen we een ode brengen aan hun trouw en inzet.Om een gemeente goed te laten reilen en zeilen heb je mensen nodig die zich daar voor inzetten.
De vier vrouwelijke ambtsdragers van wie wij vanmorgen afscheid nemen hebben zich ieder op haar eigen gebied met overgave ingezet voor de kloosterkerkgemeente.

Tine en Dieneke hebben als ouderlingen pastoraat bijgedragen aan het wel en wee van zieke gemeenteleden en ook voor mensen op leeftijd.
En als er een ándere reden was waarom mensen extra aandacht konden gebruiken hebben zij hen bezocht en naar hen geluisterd. En op deze manier zielzorg verleent.
In dit verband is het toepasselijk om te noemen, dat kennis spreekt, maar wijsheid luistert…
Via hun stukjes onder het kopje ‘Pastoralia’ hebben zij ons van hun werkzaamheden op de hoogte gehouden. Het lijstje verjaardagen up to date gehouden en aan het eind van het jaar de familieleden van overleden gemeenteleden met zorg uitgenodigd voor de Gedachtenisdienst.
Veel stil werk en waardevol onderling pastoraat hebben zij aan de gemeente verleend.

Janny en Bertha waren op een soortgelijke manier in de weer maar dan met de materiële noden van mensen. Binnen de gemeente, het dorp en voor het Diaconaat wereldwijd.
Kerkzijn is direct naar elkaar omzien door elkaar te bezoeken, maar ook  door financieel bij te dragen aan groepen mensen die in de knel zitten. Niet aan de samenleving deel kunnen nemen omdat ze er de middelen niet voor hebben.
Het lijkt dat we in een rijk land leven en dat klopt en ook hier zijn er kinderen die naar de kant worden gedrukt omdat hun ouders nauwelijks hun hoofd boven water kunnen houden. De landelijk kerk kijkt ook verder dan onze eigen grenzen en draagt doelen aan via Kerk in Actie waarbij mensen in de zogenoemde derde wereld zelf aangeven waar ze bij geholpen willen worden. Onze diakenen zetten zich in het bijzonder in tijdens de vieringen van het Werelddiaconaat en de Vastenaktie tijdens de Veertigdagentijd op weg naar Pasen.
Onze ambtsdragers zijn wijze mensen die met gevoel en verstand bijdragen aan het welbevinden van de kloosterkerkgemeente en de kring daarbuiten.
Wij willen hen danken voor hun trouw, tijd en jarenlange inzet.
Zonder wijze voortrekkers kan een gemeente niet floreren. Jullie zijn zulke wijzen geweest.
Wij zijn jullie hiervoor erkentelijk en bewijzen jullie onze dank en brengen onze hulde! (Overhandigen van 4 witte rozen!)