Kunstproject Pasen 2019

 Er is Kunst en er is Kunst. Beide met een grote letter. Vorig jaar was er Kunst van Aad de Haas in de lijdensweek tot en met Pasen. Het was een prachtige ontroerende kruisweg. In de Kloosterkerk Ter Apel hangen weer de 14 staties van Jan Toorop. Steeds opnieuw waard om zorgvuldig te bekijken. Ontroerend. Dat is het juiste woord. Bewonderen is meestal niet de juiste emotie. Daarmee wordt kunst iets wat iemand goed kan. Het is een kunst om je zelf te laten zien. Dat is van deze tijd. Het is mooi als het daarbij gaat om de ontroering en niet om te vergelijken en bewondering af te dwingen. Ontroerd kun je worden door de afbeelding en door de persoon die het gemaakt heeft. Want dan wordt het persoonlijk. Dat is ook riskant, want dat vraagt durf om ‘er te zijn’. En het vraagt niet alleen iets van de maker, maar het vraagt ook iets van de kijker.  Als je kijkt, durf dan persoonlijk te kijken en te verwoorden wat je ontroert. Dan wordt kijken zien. En verrijkt het en geeft het kracht om er te zijn, omdat je je verbindt met een ander. Vanwege lijden ver weg en dichtbij. En vanwege opstaan ver weg en dichtbij. Dit is het verhaal van lijden en opstaan, verbeeld door mensen en bekeken door mensen in de paasweek van april 2019, in de Kloosterkerk. De verschillende kunstwerken zijn gebundeld in een fraai uitgegeven boekje. Er zijn verschillende uitingen. In de eerste plaats komt dit jaar opnieuw het berkenhouten kruis terug.  Er zijn collages, schilderingen, een beeldje van klei. We treffen er de doornen aan. En om het kruis kunnen we niet heen; strak, dwars of slap hangend. Verbinding tussen hemel en aarde. In Jezus komen hoogte en diepte samen. Is hij een steen des aanstoots of een toetssteen? De vrouwen zijn goed vertegenwoordigd. Ze spreken over pijn of een leven vol tegenstellingen. Vreugde en pijn ineen. Het lijkt niet los te verkrijgen. Mensen zoals wij. Worstelend met zin, schuld, met zichzelf en elkaar. De open armen van Jezus, een open graf. Begraven we Jezus, met de woorden J.S. Bach, in ons eigen hart?
Is er hoop?  Pasen; elk jaar weer lijden en opstaan als twee zijden van dezelfde medaille. Een belofte van een nieuw begin?

Tekst bij de foto’s
Foto’s 1 t/m 3
Twee vrouwen, Twee Maria’s.
Maria, de moeder van Jezus. Zij treurt om de dood van haar zoon. Als je verder kijkt, zie je in de jurk verwerkt, het lege graf. En zo kom je bij de tweede vrouw. Maria Magdalena. Zij heeft de Heer in de tuin gezien. Zij roept het uit: ‘De Heer is waarlijk opgestaan.’ Als je verder kijkt, zie je voorjaarsbloemen op haar jurk. Een teken van hoop.
Wilma Thon
Foto 4
Een berkenhouten kruis, vervaardigd door gemeenteleden.
Foto 5
Het lijden, de pijn, van Jezus, metafoor van de levensweg van ons mensen.
Diep geraakt door zijn bewogenheid, statie 8,
Jezus troost de huilende vrouwen, ondanks zijn uitzichtloosheid.
Me in een diepte verlaten gevoeld, de geborgenheid, nabijheid van God,
maakte dat ik verder kon. Perspectief van licht en hoop.
Zelf betrokken zijn, mee uithouden met de ander.
Leny Sikkens
Foto 6
Icoon – venster op de eeuwigheid
In zijn linkerhand houdt Christus de geopende Bijbel met de bekende tekst uit Matt. 11:28   ‘Komt allen tot mij die vermoeid en belast zijt en ik zal u rust geven’.  Deze Russische Icoon  uit het begin van de 19^e eeuw hangt bij ons niet alleen als wanddecoratie maar ook omdat hij ons iets te zeggen heeft, vooral in verdrietige tijden.          Lizette en Peter
Foto 7
De vrouw aan de zijlijn – machteloos – afwachten- er zijn -misschien is er hoop
Vilma
Foto 8
Mijn theologie:  voelen, denken, liefhebben, hopen.
Matthy Bijleveld
Foto 9
Voetwassing, gedetineerde P.I. Ter Apel
Foto 10
Doornen en Distels
Marc Mulders schildert in thema’s: vleeswanden, wildtaferelen, kruisigingen, bloemen, vissen. Ze nemen aan betekenis toe door het herhaald schilderen in variaties. Dit schilderij vormt daarop een uitzondering, hij heeft het thema beperkt tot één schilderij. Het is een ‘zanderig’ schilderij, met oplichtend een enkele kleurstreep of -stip.  Marc Mulders kiest hier voor het duister en daarmee versterkt hij het beeld van het lijden.
Frans Wisman
Foto 11
Strandgezicht
Na de angst het niet te redden,
de hoop op overleven,
de wil om door te gaan,
lig je nu daar verlaten,
in niemands verdriet.
Frans Wisman
Foto 12 
Kruis, zon, nieuw begin
Gedachten laten gaan, je hoofd leeg maken
Het is te donker
Snakken naar licht en kleur
Nieuw begin, in de aarde
Een gemeentelid